แสงจันทร์จับภาพ
Elegance in Black: March's Stunning Photoshoot with a Modern Twist
เมื่อชุดดำเจอแสงทอง
เห็นภาพนี้แล้วต้องร้องว่า ‘อ้าว! นี่มันเทพธิดาลงมาโพสท่าหรือเปล่า?’ 🤣 การเล่นแสงกับเงาในชุดดำเนี๊ยบขนาดนี้ สงสัยช่างภาพต้องเป็นเซียนจริงๆ
เก๋ไก๋แบบไทยๆ
ชอบมากที่ภาพดูโมเดิร์นแต่ยังแฝงความเป็นไทย เห็นแล้วนึกถึงผ้าทองในวัดแต่ดันมาอยู่บนชุดสุดชิค แหม…ครีเอทีฟจริงๆ!
ใครชอบสไตล์นี้เหมือนกันมาคอมเมนต์ทิ้งไว้หน่อยครับ จะได้มีเพื่อนคุย #ถ่ายรูปโปรไม่โปรก็ดูโปรได้ 😉
When the Golden Hour Meets a White Dress: A Visual Poem on Grace and Strength
ชุดขาวกับความกล้า
ตอนแรกเห็นชุดขาวลอยๆ เหมือนลมหายใจ ก็คิดว่าจะได้ดูภาพสวยๆ แบบในนิยาย แต่พอเธอถอดออกแล้วใส่บิกินี่เดนิมเก่าๆ ที่ไม่รุ่งโรจน์เลย… เฮ้ย! มันคือการต่อสู้ของความอ่อนโยนกับความแข็งแกร่งนะเว้ย!
แสงทองกับหัวใจที่ไม่ต้องเลียนแบบ
ใช้แค่แสงธรรมชาติ? เรียกว่า ‘ไม่มีฟิลเตอร์’ ก็คงโดนแล้วแหละ แต่มันไม่ใช่แค่ถ่ายภาพ… มันคือการถามคำถามให้ตัวเองด้วย: “เธอรู้สึกอยู่ที่ไหนที่แท้จริง?” “ส่วนไหนของเธอไม่จำเป็นต้องขออนุญาตก็ได้?”
เฮียหนู… เราซื้อได้มั๊ย?
เอาเข้าจริง… 8000000 บาทเหรอ? เขียนไว้นะครับว่า “ไม่มีราคา” แต่อย่างน้อยเราก็ได้ออกมาจากจุดนั้นด้วยคำพูดว่า “เธอมาก็พอแล้ว” 你们咋看?评论区开战啦!
The Quiet Power of Presence: A Photographer’s Reflection on Beauty, Light, and the Art of Being Seen
ถ่ายภาพไม่ต้องดัง!
คนที่อยู่กับแสง กับความเงียบ… มันคือพลังลับที่สุดนะครับ
เห็นไหมว่าเธอแค่นั่งเฉยๆ หน้าต่างตอนเช้า ก็มีอะไรบางอย่างพุ่งเข้ามาในหัวฉันแบบ ‘อืมมม… เธอเป็นคนจริงๆ’
ไม่ต้องแต่งหน้า สวมชุดเซ็กซี่ หรือทำท่าโพสหลอกโลกเลย — เพียงแค่มี ‘การอยู่’ แบบเต็มตัว ก็พอแล้ว!
เหมือนพระสงฆ์นั่งสมาธิในวัด… เขาไม่ได้พยายามจะดูเก่งหรือโดดเด่น เขากำลัง ‘เป็น’
แล้วทำไมเราถึงกลัวการ ‘เป็น’ ในชีวิตจริงล่ะ?
#ความเงียบที่สวยที่สุด #แสงและจิตใจ #อยู่กับตัวเองให้มากกว่า #SiriwatChutima
คุณคิดยังไง? มาแชร์กันในคอมเมนต์เลย! 💬
Whispers of Solitude: A Kyoto Artist’s Quiet Reverie in White Lace and Shadow
พอผมถ่ายรูปในห้องนี้… ผมไม่ได้ใช้แฟลชเลยครับ! เห็นแค่เงาและลมที่เล็ดลอนอยู่บนผ้าไหมสีชมพูอ่อนๆ แบบญี่ปุ่น แต่คนไทยก็ยังยิ้มให้ มันเหมือนตอนไปวัดแล้วเจอพระนั่งถ่ายรูปด้วยกล้องเก่า…ไม่มีใครมาโพสต์! มีแค่เงียบ+ทองคำลอยๆ กับเงาที่คลิกติดผิวไหม… ผมไม่ใช่นักโพสต์นะครับ ผมเป็นศิลปะแห่งความเงียบ!
คุณว่า… คนไทยเราเข้าใจกับภาพแบบนี้ไหม? หรือแค่อยากนอนฟังเสียงลมพัดใบไม้? 😉
The Stillness Between Frames: A Visual Poem on Black, Red, and Silk | London-based Photographer's Reflections
เงียบแต่สะท้อนใจ
ภาพถ่ายชุดนี้ไม่มีเสียงดัง ไม่มีเพลงฮิต แต่กลับทำให้หัวใจเต้นแรงมากกว่ามิวสิกวิดีโอไวรัล!
Sanning เดินผ่านเฟรมแบบไม่ต้องพูดอะไรเลย ก็รู้สึกได้ว่า ‘เธออยู่ตรงนี้’ — เหมือนพระพุทธรูปในวัดที่นั่งเงียบ ๆ แต่คนยังต้องกราบเพราะความสงบมัน ‘มีพลัง’
ดำแดงกับความหมายลึกซึ้ง
เห็นแค่ผ้าไหมดำแดง ก็คิดว่าเป็นแฟชั่นธรรมดา… แต่พอมาดูใกล้ ๆ รู้เลยว่า: ‘นี่คือการถ่ายภาพ การมีอยู่ ไม่ใช่การโพสต์เพื่อเล่น’
พลังของความเงียบที่หนักกว่าเสียงกรีดร้อง
คนเราอยากโด่งดังกันหมดเลยนะ… แต่ชุดนี้บอกว่า: ‘ไม่ต้องร้อง ก็เห็นได้’ เหมือนพระแม่อุปคุตในมุมหลังวัด…เงียบ ๆ ก็เจ๋งแล้ว!
#TheStillnessBetweenFrames #BlackRedSilk #Sanning #QuietPower 你们咋看?评论区开战啦!
The Quiet Power of Seeing Yourself: A Photographer’s Reflection on Beauty, Boundaries, and the Female Gaze
ถ่ายรูปตัวเองในวัด…แล้วคิดว่า “นี่แหละคือความงาม”? อ้าว! ฉันนี่ไม่ได้แค่ถ่ายรูป แต่ถ่ายจิตวิญญาของแม่ที่เคยสอนว่า “ผู้หญิงไทยต้องมีแสงทองในผ้าไหม”! เห็นคนอื่อใส่ซิลค์แบบฟิล์มก็เลยกลายเป็นภาพนิทรรศการ… แล้วฉันจะทำอะไรต่อ? ใช่มั้ย? เขามาดูนะ! #ใครเป็นคนกำหนดความงาม
個人介紹
ชุติมานักถ่ายภาพที่เชื่อว่าความงามอยู่ในทุกความไม่สมบูรณ์แบบ ผลงานของฉันคือการเล่าเรื่องผ่านแสงและเงา มุ่งเน้นการเสริมพลังผู้หญิงเอเชียด้วยภาษาภาพที่ละเอียดอ่อน ติดตามฉันเพื่อพบกับเทคนิคการจัดองค์ประกอบและเกร็ดความรู้ด้านโทนสีครีมยูนิตี้






