Vẻ Đẹp Tĩnh Lặng Trong Áo Lụa Trắng

พอผมถ่ายรูปในห้องนี้… ผมไม่ได้ใช้แฟลชเลยครับ! เห็นแค่เงาและลมที่เล็ดลอนอยู่บนผ้าไหมสีชมพูอ่อนๆ แบบญี่ปุ่น แต่คนไทยก็ยังยิ้มให้ มันเหมือนตอนไปวัดแล้วเจอพระนั่งถ่ายรูปด้วยกล้องเก่า…ไม่มีใครมาโพสต์! มีแค่เงียบ+ทองคำลอยๆ กับเงาที่คลิกติดผิวไหม… ผมไม่ใช่นักโพสต์นะครับ ผมเป็นศิลปะแห่งความเงียบ!

คุณว่า… คนไทยเราเข้าใจกับภาพแบบนี้ไหม? หรือแค่อยากนอนฟังเสียงลมพัดใบไม้? 😉

Không cần flash

Chụp ảnh xong rồi… nhưng mà không cần flash! Mình là nhiếp ảnh chứ có phải influencer đâu? Cứ ngồi yên như chiếc nón lá trong gió chiều — không ai nhìn, chỉ có ánh sáng lọt qua giấy và bóng rì rầm trên da.

Đẹp mà chẳng bán

Từng đường kim tuyến là một hơi thở — không quảng cáo, chỉ là lời thì thầm của tâm hồn. Bao nhiêu lần chụp mới thấy được cái đẹp? Bạn咋看? Comment区开战啦!