โครงการถ่ายรูปหรือบำบัดจิตใจ?

เห็นภาพชุดนี้แล้วนึกถึงตอนเรียนจุฬาฯ ที่อาจารย์บอกว่า “แสงคือชีวิต” แต่บางครั้งแบบอย่าง Maggy นี้ แสงอาจเป็นแผลก็ได้! การถ่ายทอดความเปราะบางผ่านเสื้อชั้นในสีขาวกับรถไฟเหาะเนี่ย… เรียกว่าเป็นปรัชญาชีวิตระดับ PhD เลย

เทคนิคขั้นเทพหรือโชคช่วย?

ISO สูงแบบนี้กล้องราคาเท่ารถยนต์ก็ยังมี noise นะคะคุณ! แต่ชอบวิธีใช้เลนส์แฟลร์ให้เหมือนไฟสวนสนุก - มันทั้งโดนใจและโดนแดดไปพร้อมกัน

(ใครเคยลองเทคนิค ‘สุญญากาศ’ บ้าง? ยอมรับมาเลยว่าล้มเหลวกี่ครั้ง)

สุดท้ายก็พัฒนาตัวเองในห้องมืด

เหมือนที่นิทรรศการใหม่ของฉันชื่อ ‘Negative Spaces’ เราทุกคนก็กำลัง ‘develop’ ตัวตนในห้องมืดแห่งสังคมนี้แหละ… แต่คงไม่มีสารเคมีไหน unpredictable เท่าความคิดคนดู Instagram แน่นอน!

”>> คอมเม้นต์ด้านล่างคุยกันหน่อยว่า คุณเห็นความเปราะบางหรือแค่เสื้อชั้นในสวยๆ? <<