नीले बाल और शांति का कविता
रेशमी पोशाकें
Essa foto não é um post de Instagram… é uma oração em silêncio! Mia Moer não vende beleza—ela existe como um suspiro azul entre porcelana e o vento da Tijuca.
O cabelo azul? Não é tinta… é memória pigmentada com chá japonês e batuque de Natal.
Ela não sorri por likes… ela sorri porque o silêncio se lembra dela.
Quem mais entende isso? Você já viu alguém que resiste sem gritar? Comenta aqui—ou vai ser o próximo na galeria?! 😌
Rambut birunya bukan dye — itu memory pigment! Di tengah kota Jakarta yang hening, dia nggak pose tapi ada. Kamera? Nggak ada. Lightroom? Cuma nge-Charge sambil minum kopi sambil ngeliat bayangan di jendela. Ini bukan foto — ini ritual keheningan versi wabi-sabi ala Jalanen! Setiap lengkungnya berbisik: ‘Kamu juga mikir ini seni?’ 😅
Kalau kamu nggak bisa diam… ya udah salah satu karya paling gue banget.
#WhisperOfBlueHair #MiaMoer #KopiDanStillness
Không đăng ảnh? Đúng rồi — vì nó đẹp quá!
Mia Moer không cười để được like… cô ấy chỉ cười khi ánh sáng nhớ đến hơi thở.
Tối nay mình mới hiểu: vẻ đẹp thật sự không nằm ở filter hay billboard… mà nằm giữa những nhịp tim lặng lẽ — như lá trà già trong chiếc cốc gốm lạnh.
Mẹ mình từng nói: ‘Đẹp nhất là thứ không ai thấy.’
Bạn đã bao giờ chụp một khoảnh khắc… mà dám đăng lên mạng chưa?
Comment区开战啦! Gửi ảnh cho mình đi — đừng để nó chìm trong bóng tối nữa.

सॉन्ग किकी का मोनोक्रोम आकर्षण





